Bu şiiri çalıştığım cafede gelen mutlu bir aileyi gördüm ve annemden babamdan ayrı olduğum için bir anlık duygusalığıma geldi hem özlem hem hasret hayatımda var olan mutlulukların son noktası olan kabuslar

Küçük bir çocuk parkındayım
Çocuklar nasıl oynuyor diye seyrediyorum
Oturdum bir bankın üzerine
Sesizce seyrediyorum çocukları

Artık alışmam lazım naz büyüyor
Oynamak için benden parka gitmemizi isteyecek
Tam o sırada baba kız küçük bir parkta
Büyük mutlulukları hayal ederken

Kulağıma gelen bir ses
aNNe nasıl bir şeydir? diye
Bu bir hayal olamazdı
Çünkü ses çok yakınımdan gelmişti
Ben ise Çok güzel bir dünyayı hayal ediyordum
Bu hayalin kabusu olamazdı gelen ses
Dönüp arkama baktığımda
ON onbir Yaşlarında iki çocuğun sohpetiydi Gelen ses
Üstelik soruyu soran kız çocuğuydu
aNNe nasıl birşeydir? diye...
Sırasımıydı böyle birşeyi duymanın
Yarın naz büyüyecek annem nerede diyecek
Yoksa yoksa o kız nazın bana soracağı sorumuydu?
Beynimde bin bir türlü soru işareti
aNNe nasıl bir şeydir?
Cevabı neydi bunun?
En iyisi annem kendini bana anlatsın
Belki naz sorarsa bu soruyu rahatça anlata bilirim
Yine bir soru ve soruya verilemeyecek bir cevap
Beynimden geçen bir soruydu
Naz çok akılı bir kız olurda böyle bir soru sorarsa
Baba ben doğmadan önce hangi sancılar içindeydin?
eN Çok hangi yanın acırdı? anlat bileyim derse
Ben o zaman ne diyecektim?
Hangi hayal içinde aNNe olsamda? anlatsam
Anlata bilirmiyim anne olmadan anneliği?
Nasıl sarsam kolarıma anne sıcaklığını versem kızıma?
Vere bilirmiydim anne sıcaklığını?

Bütün bu sorular bir cevap ile çözüldü
aNNe Kutsal olandı Sancısı kadar büyüktü iyisine verilen ceneti ayağının altında ki
aNNe nasıl bir şeydir demeden önce hiç sorduk mu kendimize biz annemize ne verdik?
O cenneti hak edecek kadar verdik mi sevgimizi?

Naz annesiz büyüdü dilerim bundan sonra hiç bir çocuk annesiz babasız kalmaz


Yazan: Hicret ASTAN