Bu şiiri yazınca başımdaki sancı sanki beni öldürecekti ama ölmedim:)) bu şirimi ben buradaki tüm herkeze hediye ediyorum büyük ihtimal son şiirim olacak burada..

Yıldızların var oluşuna inat
Milyonlarca insanın içinde
Kendini yalnız hissedebilmek
Yıldız gibi parlak olan düşlerin yazında
Ayazlı geceye bürünmek…

Sürekli yalnızlığa titrer bir yanımız
ve en acısı var olan mutluluklara
Hayal kurmak
Başkası,başkaları
Hep bir gözle kıskanmak
Bir yanımızın olmadığı şey midir..?
Yalnızlık…

Bizde eksik olan,adı küçük
Kendi büyük olan,
Mutluluk
Milyarlara var olan insan çokluğunda
Bir yanımızın eksik olduğu yalnızlık
Kaysa düşse yıldız misali
Ölüm olacak
Adı yalnızlık olan
Acımız…

Belki de taşıyamayacağız artık
Bir yanımızın eksik olduğu yalnızlığı
Parlakken geceye
Sıcakken güneşe
Her mevsimi
Zemheri gecesinde aleve çeviren
Çevirince de sadece yüreğimizi yakan
Kendimizde hep taşıdığımız yalnızlığı…

Ölümü boşluğa eylemenin vakti gelmedi mi..?
Yıldız misali gecenin ayazında
Şimşek misali çaksa
Yağmur misali bu coşkunluk
İçindeki acılarını gökyüzünden aşağıya
Yere düşmeden verebilmek sevgiyi…

Yarınki umutlara
Kaldırabilmek
Milyarların içinde
Hep kendinde bir yanı
Suskunluğu olan yalnızlığı
Azad eylemenin vakti gelmedi mi..?

Yazan: Hicret ASTAN