ÖLÜM ve SONSUZLUKÖlümdür, kafamda derin bir kuyu Yeistir, içimde kolgezen boşluk Nasıl yakalarım şu sonsuzluğu Zaman akıyorken hep oluk oluk Gidin dostlar gidin, sevdalar sizin, Yıllardır hasretler içindeyim ben Yalnız kalmak için verin bir izin Karanlık günlerim geri gelmeden. Uzundur geceler bir türlü bitmez Çok derinden gelir ölümün sesi Ruhlar kapkaranlık hiç ışık bilmez Sarmazsa ruhu sevginin busesi Karanlık bir dünya ortasındayım Yutuyor her soluğumu kederi Bir hazan mevsiminin sonundayım Derdi sineme gömerken tanyeri. Güneş doğarken aydınlanır yolum Çile bezminden sonsuza bir bakış Ab-ı kevserden içerken her yudum Duygular rengarenk hep nakış nakış ...andelip... |