Ölüm kıyısında bir nöbetci
Önümüzde dağlar,taşlar,meralar
ilerliyor kendince göyüzüne bakarak düşünceler üşüşüyor belleğimde bir hatırayı nakşediyor yorgun yüreğimde bir rüzgar biçiyor saçlarından maraton koşucusunun bir yüreğin yorgun kalp atışında kısacık ömre dolan güz güneşine yağmurlar yağıyor güllere,çöllere inat Bir saçak altına sığınıyor minik kuş birazdan yağmur diner bir şölen başlar gökyüzünde ki; biz O na eski adıyla ebem kuşağı deriz Ölüm ve hayat arasında ince bir çizgi,başlangıç ve bitiş sevgiler beliriyor yüzlerde uzaktan renkler değişiyor güneş ufukta batmak üzere renklerin son hali biraz sonra herşey siyah, ve matemin adı da siyah dalgaların sesi karışıyor , gecenin yalnızlığına uykuya hasret bir çift göz karşılıyor şafağı ölüm kıyısında bir nöbetci gençliğimiz kalıyor hatıralarda |
Duygu seli sarmış sayfayı yüreğine sağlık,kaleminiz daim olsun,sayfanıza en güzel sevgi güllerini bırakıyorum.değerli dostlarınızıda unutmak istemem onlarada saygı ,sevgilerimi ve selamlarımı gönderiyorum.Sağlıcakla ve şiirle kalmanız dileğimdir.
Saygılarımla
Bilal YILMAZ