Gözlerin demliğime süzülmüş billur mevsim.
Her seher başka renkle gülersin gözlerime.
Bardaktaki ahenge berrak gamzelerin im.
Çay saati çatınca gerek yok başka ime.
Senin olmadığın hâl unutulmuş bir mevsim.


Gül mevsimi gelmeden açılırsın içimde.
Her yudum özetini çıkarır buğu buğu.
Bana gülen sensindir renkte özde biçimde,
Misallere sığmayan efsanevi bir kuğu.
Muhal içinde muhal unutulmuş bir mevsim.


Ellerin efsanenin girizgâhı dem be dem.
İnce belli nazenin bütünleşir gamzenle.
Bendeki susuzluğa dudaklarındır merhem.
Karşıma çıkıyorsun emsalsiz ipek tenle.
Belli ki bendeki hâl unutulmuş bir mevsim.


Renk ahenk kaynaşması çay saatimin tülü.
Buğulu bakışların iz bırakır takvime.
Kıskanırım kendimden gül misal adlı gülü.
Taşırım hayalini bardağımdaki ime.
Bardağımda çay misal unutulmuş bir isim…
Ankara,31.07.2012 İ.K