Fazla Kibirlenme!
Büyüklük Allah’a mahsusdur. "Üstünlük ancak takva iledir". Şu an,senin de, her hangi birinden, hiç bir farkın yok. Koca Cihanda gözümün görebildigi bir NOKTA sın. Unutma seni degerli kılan içimde ki AŞK . O aşkı öldürdüğümde. Bir nokta bile olamayacaksın.

Her terkedip gidişinde
Eziklerle dolu bir yürekle
Başbaşa kaldım kendimle.
Her geri döndüğünde
Yenilendi, tazelendi yüreğim.
Ama birtanem
Bu vedasız gidişinin
Acısını tarif edebilecek bir ’dil’
Henüz keşfedemedim.
Adı yok bu acının
Tarifi de..
Aynalarda ki hüzün gözlerimde büyüyor.
Dilsiz, elsiz, ayaksız,
Sensiz bıraktın.

Ey bakan ama görmeyen sevgili
Yaklaştıkça, uzaklaşmanın sebebi nedir?
Nedendir hep gitmek için gelmelerin
Bulmamak için aramaların
Söyle ey sevgili
Derdin nedir?
Oysa sadece sevmiştim seni.
Gelmesen de
Aramasan da
Bulmasan da olur.
Alıştım seni sensiz yaşamaya.
Canımı yakma
N’olur!

Kabul ediyorum.
Seni sevmek gönlümün arzusuydu
Velakin
Senden beni sevmeni beklemedim.
Elbette gönül
Sevdiği tarafından sevilmek ister.
İstemek başka şey
Beklemek başka şeydir.

Fakat beklemediğim bir şey daha vardı
’Varlığımın seni rahatsız etmesi’
Bunu hiç beklemiyordum.
Aklımın kıyısından, köşesinden
Geçmedi bu düşünce.
Şu an’a kadar.

Üzgünüm
Bazı şeylerin hakikatten telafisi olmuyor
Varlığımla seni rahatsız ettiğim için
’Özür diliyorum’

Ne demişti Şair:

"Yokluğunuzu hissetmeyeni varlığınızla rahatsız etmeyin"

Bundan böyle
Yok sayıyorum kendimi
Tıpkı senin yaptığın gibi
Ola ki,
Bir gün hatırlar ve geri dönmek istersin.
Şunu aklından çıkarma sakın.
Benim yüreğim
Dilediğin zaman açıp girebileceğin
Dilediğin zaman kapatıp
Çekip gidebileceğin
Bir han kapısı değil!
İnsanları sevmeyebilirsin
Ama saygı duymak zorundasın.
Sana yapılmasını istemediğin şeyi
Sen de bir başkasına yapmamalısın.

"Keser döner sap döner; Bir gün gelir hesap döner"

Tenezzül etmediğin ve bin parçaya böldüğün, bu gönlün ah’ı seni bulur.

"Yıkık gönüller Allahın evidir"

Ağlattığın
Uykusuz bıraktığın gecelerin hesabını
Rabbim elbette soracaktır.
Şu yüreğim dile gelse de,
Anlatabilse
Kırıklarımın, canımı nasıl yaktığını.
Amansız bir hastalık gibi
Gizli gizli ızdırap çektiğini.

Ne vardı cann!
Ne vardı bu denli üzecek, acı çektirecek?
Ben seni sevmekten başka ne yaptım ki,
Ne?
İçimde yıkılan her umudun, her hayalin, ’katilisin’ bil!

Bende açtığın
O derin yaralar kadar
Derin yalnızlıkların olsun.
Sana söyleyecek
O kadar çok sözüm var ki,
Suskunluğum ve ahım
Göz yaşı olup seni bulsun.
Her damlada beni an
Vicdanın ettiklerinin hesabını bir, bir sorsun.

En yalnız
En çaresiz vakitlerimde
Uzanacak bir eldi beklediğim.
Elimi her uzattığımda
Beni biraz daha ittin
Yalnızlığımın içine.
Şimdi yok kimseye ihtiyacım
Öğrendim kendime sarılmayı.
Çıktığım her yolculukta, kaybolsam da
Buldum kendime çıkan yolu.

Biliyorum
An kadar yakınsın bana
Ve tarih kadar uzak.
Elbet bir gün
Benim de karahaberim duyulacak.
(sessizce olacak gidişim)
İstesem de artık sana dönemeyeceğim.
Seni ve beni hiç bir kalem yazmayacak.
Şimdi
Tüm kelimeleri ateşe veriyorum.
Seni anlatan cümleleri yakıyorum bir bir..
Ve boynuma asıyorum sensizliğimi.

Yıkıl Dünya’m.. Hayallerim yıkıl !...





Dil-ruba Emine Genç 30 Temmuz 2012 / 07:00