sarmaşık aşkayşe teyzenin sarmaşık çiçekli duvarı vardı biz ilk kez o duvarda karşılaştık seninle beni o sarmaşıklar bağladı ellerine ben ilk kez o sokakta baktım gözlerine yersiz ve zamansızdı belki bu ilk bakış fakat ben o ilk dakika tutuldum sözlerine -ayşe teyzenin evi burası mı? -...ee...şeyy...kim dediniz? -hani ayşe teyze var ya? hani senin gözlerine tutulduğum yer... burası orası mı? geçmişten geliyorduk seninle şimdiki zamanın en güzel sesiydi bu... ve gelecek zamanda hep duymak istediğim... sana dilek kipiyle kurduğum cümlelerim kilitlenmişti dilimde sözümü sustum küstü kelimeler konuşamadım sana içimden duyuluyor olmalıydı çığlıklarım... gözlerimin sözlerini okumuşsundur... ayşe teyzenin saksılı penceresi vardı ben ilk kez ordan baktım geçerken sana yüreğimin perdesini ilk orda araladım sen geçiyordun kalbimin yolundan "dur" demek istedim arkandan seslendim duyarsın diye umut ederken ben baktım ardından sen giderken perdemi örtüp gidiyordum ki, birden dönüverdin o an bana ben işte orda tutuldum sana bir beyaz ışıktı bakışların aydınlanıverdi kalbimin odacıkları sonra seni davet ettim o yere "gel" dedim "sızımı dindir" "yanımda ol hep, sevindir" dedim geç otur rahat ol, artık senindir dedim "artık çıkmak yok geldin bir kere" ayşe teyzenin bir sürahisi vardı içine adını doldurduğum ben ilk kez orda yudumladım senin sevgini susamıştım... bir oh çektim, yaşıyordum... hep olduğun gibi o zaman da yanımdaydın dindi susuzluğum ve dirildi soldurduğum tüm güller içimi adınla doldurdum... ve yazdım bir kez daha sarmaşık çiçekli duvara koştum kızmasın diye komşular ben koştum onlar arkamdan bağırdılar... ama olsun, ayşe teyzenin duvarı daha güzel artık (: |