utangaç şiirsen oturdun yüreğime gece gece cehennem’in dibi gibi seyrana çıkmışken buzlar ülkelerini kuş kanadında dümensiz tüm beyazlarım kara şimdi bu ateş sende neylersin gözükmeyen çizgilerdir meridyen’ler dam demirleri misali ikimizi tam ortadan kesen gücüm yeter mi alem çemberlerine buradan geçmiyor desem hani ar duymasam kalemimden onunla sunsam sana uzak yıldızlarda göz yaşlarımla suladığım demet demet çiçeklerden git gece başımdan gözlerin kör mü âmâ geçiyor içinden kasım |
gözlerin kör mü
âmâ geçiyor içinden
Hassas bir anlatım.Kutluyorum.
Saygıyla.