YÜREĞİ BİR KAYA GÖLGESİ KADAR MAHZUN-yalnız bir kadınduruşu mağrur bir kaya yüreği; gölgesi kadar mahzun bekliyordu gözleri donuk-
ahtapot muydu hüzün kollarını uzatıp sardı bedenini mor dağlar siyaha gömüldü oralı olmadı kadın zikzaklar çizerek uçuşan gece kuşları her şeyi önceden hissetmişti içi titriyordu körfezin karşı kıyısında ışıklar yavaş yavaş canlanırken heyhat ne ümitlerle gelmişti oysa bu kasabaya
ve yürüdü....yürüdü....yürüdü…. ardına bakmadan sonsuzluğa........... nilüfer sarp________temmuzikibinoniki |
eserinizi tebrik ediyor saygılar sunuyorum..