KÜLE DÖNDÜ ATEŞİMNe yamanmış ayrılık hasretin düğüm düğüm Kabusla doldu leylim geçmez oldu neharım Kavuşmak artık hayal vuslat ise kördüğüm Günleri saya saya geçip gitti baharım Eller gülüp oynarken ağlamak oldu payım Denize kavuşmadan kurudu akan çayım Ne haldeyim bir bilsen sensiz paramparçayım Küle döndü ateşim ayaza kesti harım Işığını arayan âmâ bir pervaneyim Özleminle kahroldum deliyim divaneyim Evvel kristal iken şimdi cam peymaneyim Doldur doldur iç bade senindir aşk pınarım Şimdi uzaklardasın gelmeye yok mecalim Dönüşünü beklemek cana büyük mezalim Ben sensiz yaşayamam bilinsin arzuhalim Öyle bir tutuştu ki sönmüyor gönül narım Kuş gibi kanatlanıp dolaşsam asumanda Yolumu kaybedince kocaman bir ummanda O ıssız adadaki balta girmez ormanda Aşiyan olur musun bana ulu çınarım NİLÜFER SARP____TEMMUZ.2012 (OLİMPOS) |
Yolumu kaybedince kocaman bir ummanda
O ıssız adadaki balta girmez ormanda
Aşiyan olur musun bana ulu çınarım
şiir baştan başa harikaydı...
yazan kalemin zaten sayfasında vasat bir şiir görülmüş değilki şimdiye kadar kutluyorum can şairem kalemini hisseden yürek sesini sevgilerimle kal...