SEN GİDİNCE
sen gidince;
gemiler de demir aldı bu şehrin limanlarından, uçsuz bucaksız maviye... kalktı istasyından son tren, kalkış düdüğünü uzun uzun çalarak bir daha dönmemek üzere... kuşlar hüzünden öldü, yavruları anasızlıktan sokaklar mezar sessizliğine büründü kimsenin sesi çıkmıyor, yüzü gülmüyor, sanki her evden bir ölü çıkmış gibi. . . . metinözgör... |