YILKI ATI...Saliverilirler özgürlüğe başı boş, yaz sonunda ya da sonbaharda. Birer ürkek kısraktırlar artık, her çıtırtıda umarsızca koşacak. herkesten her şeyden uzak, ruhları tabiata dönük. birini sırtında taşımak istemeyecek kadar özgür, koşarlar da koşarlar uçsuz bucaksız, dolu dizgin, üzengisiz, eğersiz ve topuklanmadan rüzgarlara bırakarak yelelerini... koşarlar da koşarlar çatşayasıya.... tabiatı dişleriyle yolabildiklerince doyarlar, upuzun bir kış başı boş ovalarda. tam da çiçekler açtığında, buram buram ilk baharda; gem vurulurlar eğerlenirler, binilip götürülürler... baltalanır bir bakıma yalnızlık olan özgürlük, alınıp götürülürler arkaları tabiata dönük..... . . . metinözgör.............. |