SEN YOKKEN BOZARIM TÖĞBELERİ
ben bir sevda seli sense bahtiyar dudağın güneşi
sen gecenin çıplak yüzü ,bense arzuların esiri sen bir tohum gibi gövdemde fışkıran aşksın, bense seni besleyen kara toprakğım sen sevinç göz yaşında beslenip başak veren tahılımsın buram buram kokan aşksın üstüme yağan yağmur damlasısın seni çok sevdim rüyalarmın kadını, sen bende büyürken sana her gün türküler yaktım kulağını çınlattım gözün büyüdü uçra köşemde kök saldın yüreğimim hedefine dudağım zevkten dört köşe oldu, akın akın köksaldın bağrıma bense çepeçevre sardım seni ben bir kara toprağım canım, sense üstümde biten çiçek kıp kırmızı açar güllerin, dudağında gözüm yeşerir saçın dalgalanır üstümde meltem kokun sarar teni mutluluğun mürekkebini yalar aşk eğer sen fersah fersah gecenin kucağında yoksulken mevsim değişir geceler üşür kar yağar saça buz keser bazen beden ruh cehennemi yaşar gecer kara saban tenimeden yırtan kemikleri çürür kapte aşk nefret kıvılcımı akar dudakta sen yokken bozarım töğbeleri kırarım tüm kadehleri irfan kökten 12/7/2012 |
Yokluğa isyan, en derin fay hattından salladı gecemi.
Önce vazgeçilmez yapıp sonra kendin vazgeçirtmek için gidenlere en büyük dua , senin gibi biri çıksın karşına , yaşattığının aynısını yaşatsın sana da olmalıdır herhalde.
hüzün yüklü dizelerdi.Yüreğinize daim esenlikler dilerim.Saygıyla.