YORGUNUM MENEKŞELER
Yine yorgunum
Ama bu sefer farklı Bu sefer çok yorgunum menekşeler ben… Alışkanlık sanırım Hala ağrıyor dizlerim Gözlerim de ağlıyor durup durup Bugünlerde yastığımın en sevdiği aşı, gözyaşım… Bugünlerde ben, kaderimin en siyah sayfasındayım… Sahi menekşeler Keder, aşık mı olmuş yoksa bana? Yoksa sizi mi kıskanıp duruyor? Öyle ya hiç gitmiyor yanımdan… Yoksa kaderimi yazarken melekler Mürekkep şişesini mi devirmişler üzerine? Öyle ya gökkuşağını sadece masallarda okudum ben… Ama bu sefer farklı menekşeler Güneşten bile kar yağıyor bugünlerde yeryüzüne Köklerimden başlıyor acı Özümü eritiyor Yapraklarım dökülüyor eteklerime… Çok yorgunum menekşeler Bilirsiniz siz Bir kaldırın başınızı da söyleyin haydi bana Solmak, bu kadar mı uzun sürer?... Zuhal ERASLAN |
Onların kokularından, renklerinden medet umar insan.
Bir de cevap verebilseler..
Solmak bazen bir ömürdür, bazen bir andır.
Kutluyorum, sevgiler...