CAN ÖMRÜMMelissa kokulu İzmir akşamları Ağır sıcak ve boğucu Dört duvara mahkum Sağır geceler Bir damla uykuya hasret gözlerle Hayal kahvesinde Öylesine demlenir İmbat essin Yaz yağmurlarını getirsin diye düş kurarken Muson yağmurları düşüyor payıma Aniden Gökgürültülü sağanak yağışlı Aylarca sürecek olan bir tufan En şiddetlisinden Bu nasıl bir öfke Rüyalarımın pervazını dövüyor durmadan Tutunmayı bir türlü beceremeyen damlalar Düşüyor her seferinde Öfke soluyor Hep aynı sahne Bu kızgınlık neden Kısaltmıştım oysa mesafeleri Öfkeyle deryaya varmak isterken Denize kafa tuttun Yıktın bendleri Sel oldun Can özümü vurdun Sürükledin bilinçsizce toprağını Amansız öfkelerine yenik düşüyorsun Söylediğin her sözü Aslına dönmüş say Besmelesiz yeminler kadar geçersiz Fonda çok sevdiğim müzik ’Ben seni İzmir’cesine sevdim Ege’cesine Efe’ler gibi Öylesine masmavi’ Sahi Hâlâ öğrenemedin değil mi gözlerimin rengini Seni mavi-yeşiL gördüğünü Denizin en derininden b/aktığını Kırk yıllık kahve hatırına Susuyorum saygımdan Yaşanacak çok şey varken Can ömrüm Yüreğinin deliliğine yenik düştün Kefareti yok bu sevdanın Gidiyorum Son kez veda eder gibi El/veda dercesine bu gidişler Aşkın ölümü kadar gerçek DENİZ_DERYA35 Eşsiz yorumuyla şiirime can veren sayın Ahmet Ormancı’ya sonsuz teşekkürlerimle. |