İZMİR GİBİSevdiğim Hasret ağları sarmışken dört bir yanımızı Yokluğumla sınıyorum Kanayan sol yanını Ölüme kanat çırpmaktan vazgeç Kendine deli adam Fırtına yaklaşmadan köpürme Oysa -Deniz - benim Hırçınlık en doğal hakkım Bu aşkın Gelmişine - geçmişine Son yazmak vardı ya serde Zorlasam bile düşmez kalemimden -Kalıbı bozuk kelimeler- Dinle Yâr Bu gece sana ’sen’i yazacağım Sis bulutlarına saklanıp gökyüzünde kibirle gezerken Arada sırada yeryüzüne uğramayı da unutma Karanlıklarda kalmış Yusuf yüzlüm Görmüyor gözlerin Deniz fenerinin ışığını Çırpınıp duruyorsun umarsızca Çık dipsiz kuyulardan Bak gözlerimin rengine -Sevdalım- Yak bir yeşil ışık geleceğimize Toprağına bir kez daha kuvvetlice bas Sıkı sıkı tutun yüreğime Yaz iki gözüm ömür kaleminle -Kaderimsin- diye Dokun ruhunla Gönül bahçemdeki yaseminlere Çek içine memleket havası gibi Hasretimi Al derin bir soluk Kısa bir mola ver -Yalnızlığına- Derin maviliklerde yol al Dinlensin deli ruhun Ayrılık gemileri geçmesin ömrümüzün denizinden İzmir gibi sevmişsem yâr Ben sende ömrümce varım DENİZ_DERYA35 |
Ben sende ömrümce varım
bitimi çok yakışmış....dilinize sağlık...