gülen yüzüm, ağlayan gözüm..
gülen yüzüm,
ağlayan gözüm; yalnızlığa çiçek derlerken kimsesiz dağında hüznü besledi öksüz gözyaşım, sessizce düzlüğe inen ak suyunda. aklımda kaldı o gün, o yer, o ... dilime dolandı sert rüzgarların yanık türküsü Emanetinde; kalmayı öğrendim, beklemeyi ve gitmeyi de sabrımın tesbihindeki isim hiç değişmedi.. şimdi biraz daha koyu, biraz daha derindeyim ./.. |