UNUTMUŞSUN BİLİYORUMŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 2005 yılın Haziran kasırgasında yittirdiğim sevgiliye mektuptur...
İki iklimi yaşıyorum
Rüyalarımdaki senle baharı Yokluğunla kışı… Ve gittikçe büyüyor İçimdeki yalnızlık… Unutmayı beceremedim hala Seni her gün özlemekten Ve şimdi her günüm Kuzguni bir karanlık! Hatırlar mısın? Kır kafeye giderken Ardımızda trenler uzardı Kıvrıla kıvrıla gelip bizi geçerdi… Ve biz Koş koşa kır kahvesinin Bahçesine dalardık! Sonra gölgelikli Söğüt ağacının altında oturur Kaçak çay ve böreklerimizi yerdik Sen kıymalısını ben peynirlisini severdim… Sonra dudaklarının arasından düşen Gülüşlerini usanmadan toplardım Sen bazen kızardın; Sevgimizi nazardan koruyup, saklardın. Ancak Aydede aydınlığını Göğe vurunca geç kaldığımızı anlar Pürtelaşla, geldiğimiz çakıllı tren yolundan Eve dönerdik… sonra İkimiz iki ayrı evde ölümlü olurduk! Bu mutluluk tablosundan bir pozduk Ayrılmadan önce son çektiğimiz İki kişilik siyah-beyaz bir fotoğrafta! Unutmadan söylemeliyim Anımsıyor musun? Bir gazetenin reklam panosunda Bana yazdığın şarkıyı? Hala bende duruyor… Zeki Müren’in şarkı sözleriydi “Aldığım Her Nefesin Birisi Senin” Diye yazdığın... Unutmayı beceremedim hala Seni her gün özlemekten... Ve unutmak, senin için kolaysa benim için zor olandır... HRZ’CE |