kil düşlerimtüm kil tablet yazıtlarını yıkıyorlar üstüme ben okuyorum sen uyuduğun zaman belik saçların düğümleniyor us’uma bocalıyorum yırtılıyor anadolu baştan başa sonra bir kırığı kalıyor elimde güve yemiş yarısını hangi tarafına yapıştırırsam yapıştırayım yıkılıyor hanlıklar yarım kalıyor sevdalar at üstünde sarı gelin diğer yanı botan titriyor ellerim,nasıl bir yama yapsam biraz yanından eğik tutsam yad düşecek dadaş oğlandan sicim yağmurlara denk geliyor ağ gelinin cemakânı tek yaprak yeşil ve ulu kil bu, sepkenlerden kurtulur mu yetim çoban intizar etmez mi bana gel de çekip alma önünden çırılçıplak kalsa da havva nar bir yana düşmüş kerem bir yana sim’i sürülmüş alnına pervanenin ya kil çürüyecek ya düğmeler çözülecek boş ver yıkılsın hanlık’lar al kerem öl kana kana gayyım zenaattır balçık ameleliği tek zerresi gelmez acemiliğe kendini tan görenlerin sökmez bilgeliği senin ateşin ne ki nice yanmış alemler var ellerimde kasım |
tek zerresi gelmez acemiliğe
kendini tan görenlerin sökmez bilgeliği
senin ateşin ne ki
nice yanmış alemler var ellerimde
Harika bir şiir okudum değerli kaleminizden, bütün bir yaşamı içine alan şiirinizi hayranlıkla okudum, gönülden tebriklerim değerli hocam, var olsun duyarlı yüreğiniz. Sevgi ve umut ışığınız hiç sönmesin, mutlu ve esen kalınız...
Selamlar saygımla
* * *