Gönül Yarası…

Aşka ve sevgiye yazılan tüm mısraların
Hiç biri ayet değil Feriha.
Birazını yaslı yüreğine merhem diye sarıyor insan
Birazıyla da aç kalmış ruhunu doyuruyorsun
İşte öyle…

Bazen beyaz düşlere tema oluyor duyguların
Bazen de maviye boyuyorsun evreni boydan boya
Kiminde kıpkızıl yağmurlar dökülüyorken soluna
Kiminde umutlar yeşertiyorsun küçücük yüreğinde
Ve yürüyorsun umuda
Yılmadan…

Zamanı daha da yakına çekebilmek kabil olsaydı keşke
Yokluğunda geçirdiğim asırlarımı sensizliğimle yaşar mıydım hiç
Şimdi tesellim;
Yeni kavgaların miladı olacak sanki hayatla
Biliyor musun?
Aslında bende senden farklı değilim…


Biliyorsun
Gizli tuttuğumuz sırla
Her saat başı mecburen yüzleşiyoruz Feriha
Ne kadar indirsek de kızıl denizin ortasına
O takatsiz kanatlarımız
Taşımaya mecbur bırakılmış hayatın görünmez yüzünü
Bir atımlık kurşun ile dilemma
Döşendiğim mısralarımın her satırının restinde
Başka bir mahşerin aynası karşımda…

Ve;
Birde sen Feriha bir de sennn.!

Eskiden soluk nefesimle yazdığım şiirler
Şimdi yeni bir ufka emanet solo kalmış
Sanki tekrar dirilirse mısralarımın hücreleri
Acıklı bir dil yarası dökülecek kalemimin divitinden
Ve ben;
Umutları kızıla boyayacakmışım sanki
Korkuyorum işte…


Sen gerçekten katıksız bir çocuk kadar saf
Zamanın kıyısında direnen yediveren gülü gibi
Leylim
Bir o kadar da seven yürek.
Sen yine açık tut gönül kepenklerini bir yudum sevgimize
Ürkütmesin seni bu çatlak dudaklılarımdan dökülen sözcükler
Çünkü ben
Seni çok seviyorummm.!!!
Adını ben koydum
Feriha…!!!

İbrahim ALTIKULAÇ
“Senin Uğruna”