EDEBİYAT YANIYOR
Cümleyi satır satır kes dim. vezine festim,
Hece ölcüsü neymiş, deli rüzgâr olup estim. Serbest şiir olur dediler, Kalem al sende koyul dediler, Akla gelen cümlerleri katar katar dizdiler, Sen ne anlarsın vezin den? Kulak yatır tezinden. Bir resim koy güzelinden, Bende şairim varmı diyeceğin? Edip’i bbilmeden edepsizlik yapar, Yetmez buda kesme işaretine tapar, Edebiyat neymiş yan gelip yatar, Yaz babam karalamayı. Bırak artık aralamayı. Eline kalemi alan kendini şair sandı… Dört duvar arasında gerçek üstatlar kaldı, Yazdığım pof poflu okunsun yal’aka yapardı, Nokta, virgül, kural hokka, karadan almış votka, Kozalak kendini şiir sandı. A/Ş/K bakireymiş, K/AYA yaya gidermiş uzaya, Mimar yapar sanatını, Sesi güzel olan ortaya kor hoyratını, Şiir neymiş müzik deki saz yeter… Harfleri bölerik söz olur, Karakaşlı kara gözlü yaz olur, Yazarken şiiri düşündünmü istiklal marşını? Fuzili-nin gazeldeki arşını. Atanın nutku, onuncu yıl marşını, Kızma be üstat içim doluyor, Edebiyat ayaklar altında kül oluyor. Nazım şiir için sürülmüş, Akif safahat çıkmadan dürülmüş, Mihriban şarkısı daha dününmüş, Kızma bana be üstat! Ben zerreyim Yanıyor içim, yaban eldeyim. Kaya dibinde yatan seldeyim. Anık kör kuyulara düşürme esatı, Kefene yatmış şiir üfürme sanatı… Üstadım sen ömür verdin ben asır, Onlar minderde otursun bize yeter hasır, Uzun uzun yazarlar o kasır, Gün döne. Harman ola, Bekliyelim nerde verecekler mola… |
Kalem, nihayet sesidir; tutan elin. Şiirde hele...
Neyse hali o çıkyor dizelerde. Şair biraz tepkideydi, birilerine. Öyle agıladım.
Tema hakkında uzun konuşulabilirse de,
şiir nedir, değildir konusunda kimseye doğru/yanlış demedim, dersem de nesirle
demiycem ustam ben. Paylaşım mantığım yorum alanında bilgi arzına ve talebine mani oldu hep.
Belki ben de sizin yaptığınız gibi, bir şiirde tema edinmeliyim bu fikri.
Denerim en azından :)
Okudum, paylaştım ve düşündüm kaleminizle birlikte.
Şiir dilinize beğenim ve saygılarımla.