Yolum sus’a düşer... belki ölürümSoğuktu düş... Isıtmıyordu gülüşleri hüzzam İçim kıyılırken uzaklara Neden niçin senfonisinde biteviye vazgeçmeler. İster miydik böyle olsun. Kanatır mıydım Bilseydim gökkuşağını En kızıl yerinden. Biz birdik,aşığıydık hüzzamın Ufuklar Ki ardında olana özlemle Kendimi bulduğum, Ben işte sen(in) dim Oysa sevdiğini de öldüğünü de Bilmemeliydi martılar İşte bak.! Şu köşe başında bıraktım yarısını yüreğimin Emanet ettiğim şehrime isyan şimdi duygular Saygımdan susarım Kanarım hecelemem adını Yük yükünü çoktan bıraktı omuzlara Ağırlaşmış yelkovanla, Hüzün sırtladı yalnızlığı Ahh.. Kıyıldı içimin dağları. Lime lime düşler savurdum, Attım körfeze. Alınmam artık ardımdan yakılan ağıtlara Yolum sus’a düşer... belki ölürüm Berna Karaoğlu |