Sen susunca...Sen susunca Havalanıyor yüreğimden bir martı uzaklara Çığlığıyla boyuyor alemi Grinin hükmünden seçiliyor siyah Hicranlı ağrıyla dönüyor gün geceye Gelir geçer bir ağıt dökülüyor Parmak uçlarımdan hece hece Sen susunca Bir çocuk hüznünde harlıyor ateş Kırılıyor umudun ışığı soluyor elleri Seçilmiyor uzaklar maviler kayıp Denizin sessizliği dağlasa da Yitirsem de çizgimi ufukta Usuldan bir kıyamet Yüreğimin sol köşesinde Sen susunca Dökülüyor yaprak yaprak düşler İçim kıyılıyor bir şiirin son mısrasına, Öl diyor şair kapat ışıkları yan/an Savrul/yıkıl, hüznü sakla en koyusuna Ağlamıyorum, Sevdaya yükümlü bir es Sürüyorum gözlerime sen diye Sen susunca Yas vuruyor satırlara donuyor tebessüm Sureti mekansız bir hayalle dönüyor başım Sorsam aynalara söylesem suçum ne Herhangi bir zamanda ve dahi inançla Asılsam ucundan gökkuşağının Hangi renk tutar beni? Düşerken esrikliğim kendime. Her neyse Yine de Sen susma.... Berna Karaoğlu |