İçimizde bir dolunay büyüsün,
Issız gecelerin karanlığı basmadan,
Canan! Diyen çığlığım ta karşıdan duyulsun,
Yârin bakışlarına Süheyl hüzün asmadan…

Ariyet midir ki senden geriye kalan.
Emanet aldığımız yalan aşkların adı,
Bir ışık huzmesine donup dökülüp dalan,
Gözlerden süzülürken kırılgandır kanadı,

İfritler tutuyorken bağrımda nöbetleri
Her gün gönül kapımı haramiler yumruklar.
Parsel, parsel bölerken bağrımda, bir yerleri,
Acılar can evimden, uçuşup tutuştular…

Bozulunca aşkın, bekası yüreğimde,
Mahşer, mahşer dökülsün, şakaklarımdan.
Eflâk’ını sararken sinsice duyguların,
Şimdi hesap sorsaydım ağaran saçlarımdan.

Her akşam hasretine halvet olur yüreğim.
Firakına zuhur eden sevdalara bürünür,
Boynu bükük mahzun deli, deli hallerim,
Sanki usum başımda imiş gibi görünür…
Dudu Bayram/ANKARA