AH! DENİZGün doğarken dağların ardında Deniz kabarır birden Beyaz köpükler Dalgalar vurur kıyıya Yıpranır oyuk oyuk kayalar Tüm öfkesini alır Sakinleşir sonra Masmavi durağan olur birden Umursamaz kimseyi Balıkları yüzer Martıları raks eder Mavinin sefasını sürer Kıyısı yok ki ruhumda kopan fırtınanın Kendi içinde kabarıp durur Söner köpükleri Oyulurken yüreğim Yıpratmamak için sevgiyi İki damla yaş olur bazen Hıçkırıklar sessiz Farkına varmaz kimse Sevmeye devam ederim Umutlarım ellerimde Gülen maskem yüzümde Ah! deniz farkındamısın Ne kadar özgünsün Benzeyemez kimse sana Maviden yeşile griye tüm renkler sende Yosunların balıkların martıların Severler her halinle Terk etmezler hiç seni Tuzunuda severler üstelik Deniz olmak isterim Kıskandım galiba Özgürlüğünü Renklerini Taşkınlığını Ve sonra sakinliğini Sıyrıldım düşüncelerden Attım serin sularına kendimi Bütünleştim işte Ufuk çok uzak yetmiyor kulaçlarım Geri dönüyorum kıyılara Güneşe dönüyorum yüzümü Seni senin olanlarla bırakıp Mavi bir yürekle Elveda derken Seni çok sevdgimi bilmeni isterim |