GÖÇ DÜŞTÜ
Hayal meyal her şey gözlerimin önünde, yaşananlar ve gidişler,aşk tane tane yağardı gökyüzünden tane tane zemheri düşerdi tenime,telefonun öbür ucunda içimi ısıtan senin nefesindi,böyle sevgilere alışkın değildi ne bedenim nede beynim onceki sevmelerimden daha bir kendimi vererek seviyordum,düşlerim hoyratca filizleniyordu köklerinden mevsimsizdi gelişin, sıcak bir gün dönümüydü, geceler boyu haykırmak sensizlikte uyumak dinginliğimde çoşku yaratmıştı, özlemlerim artıyordu kat kat, ıssızdım sensizlikte ıssızlığın tam ortasında benim olduğuna inanmadığım bir bedende, kavuşmalarımıza savruluyordum kavuşmalarda kalıyordu aklım, ayrılıklarımız bir yolcu otobüsü ve bir otogarın tenhasında tutmuyordum ellerini opmuyordum dudaklarından, iki yabancı gibiydik sanki ayrılık nedir bilmiyordum.ben hala ayrılığı öğrenemedim.
Aklıma geliyor kimi zaman bambaşka birinin kollarında mutlu olduğunu görmek ,koca bir üzüntü çıngıraklı yılana dönüşüyor içime akıtıyor zehrini, gitmek istedin gidişine suskun kaldım, hiçbir zaman aramadım içim kıyılsada kendi kendime kızdım kendimle hesabım kitabımdı ölmek istediğim zamanlarda sarhoştum, ve ayıldığımda ölümün bile seni cezalandırmak olduğunu anladım, yazmaya başladığımda o kadar çok bocaladım ki yazdıkça yalnız olmadığımı anladım, ve içimden kocaman bir göç katarına katıp seni yolculadığımı fark ettim, uzun sürdü hazırlığın hem de çok uzun. Abdil ışık |
sevgiyle kalın...