(BU KENT!)
Bu kentin ölçülerini kimse tutturamadı sevgili.
Ne gazoz kapakları ne boş çerçeveler. Gitmek, son yolculuğuna uğurlamak gibidir Vedalaşmalar hep üzmüştür bizi Ardımız da, tecrit’e hazırlanan yürekler olmasını istediğimiz eylemleri, Yarıda bıraktık. Aşk bu kentin ölçüleriyle, Ne sana nede bana izin veriyor sevgili… Siyah kış geceliği giydiriyorum Kentin yeşil ışıklarına… Şairler destanlar yazmıştır bu kent uğruna Görüyorsun, aşkı ve yazmayı beceremeyen bir şair’ im. Sanırım bu hep böyle gidecek yaması sökük elbiseler gibi! Yüreği...Minnacık ...Kadın ...Notları…! |
Destansı anlatımlarıyla ve hoşgörü sözleriyle...
...
Şimdi kentin yitik birer hurdacısı olduk, yamalı ceplerimizde buruşmuş kağıt parçalarında yazılı aşka dair şiircikler duruyor adına şiirde denilecekse...Kendimden geçtim ve kendimden çok şey buldum bu şiirden...Tebrikler güzel yürek
Saygılarımla