SOLDURMA HATIRAMI
Susuyorum ruhumla susuyorum ebedî
Konuşan gözlerimi, lâl u ebkem ettiler Ağlıyorum geceye, ağlıyorum sermedî Düşen damlalarını duvarda nem ettiler Kelebek kanadıydı incecik dudaklarımCanı yanan her insan sanki zehirli lisan Ruhumda diş izleri, kıvranıyorum şimdi Bu şiiri yazdığım mürekkep aslında kan Kalem ile kâğıdım, damarlarımdan emdi Beni anlayan kadın, nerdesin söyle banaSeni çok arıyorum, ruhumun tek kadını! Yapayalnızım şimdi, hayatın rıhtımında Kumlara yazıyorum harf harf gizli adını İsmini öpüyorum, her güneş batımımda Zamanın mahzeninde, içtiğim tek şarâptınGözlerinde okurdum, içimdeki herşeyi Mazimi ve âtimi, hecelerdim bakarken Ânında anlıyordun söylemeden birşeyi Canımı düşünceler kıskaç gibi sıkarken ,,Elektrikˮ verilmiş, gibi şu vücudumaPapatya çiçeklerin, kurumasın birtanem Soldurma hatıramı, soldurma yaprakları Yine sensiz geçecek hasret ile bu senem Gözyaşlarım öpecek, öptüğün yanakları S / ÂYE (16:35) 25 Nisan 2012 / Wuppertal / Almanya |