AÇ KAPIYI VE KOŞ
dün’yaya neden ait olayım ki,
ya da nereye aitim, ya bir yanlışlıkla, ya da bir kargaşa, karga tulumba, böylesi şeyler düşünürken, nerede ki dünyam, ayım, güneşim, dedim, dedim durdum, işte o duruş, çekmeceye katlanmış çamaşır, dolaba ütülenmiş kıyafet, kapıya çiftlenmiş pabuç, saça bir dokunuş, üstte başa umut, yola bir kuş, içime özgürlük, daha ne duruyorsun ki aç kapıyı ve koş dur durak bilmeden, geç kaldın, kalacaksın demeden koş… Sibel Karagöz #sibelkaragözşiirleri #sibel_karagoz |