Sevgili...Ey aşk kokulu sevgili... Güneşin doğduğu yere kurdum hayalini... Öfkemi sınıyorum; Günün batışına saklarken özlemleri... Yalnızlık yükü çöktü üstüme, Bir murat ülkesinde... Bir gönül vardı, övündüğüm; O da sızlıyor ölümüne... Biliyorum, aklında; Kalbini bağışladığının izleri mevcut. Kalbini kazanmak yersiz, Aklına girmeye çalışmak sebepsiz... Amini olmayan bir duaya daldık, Dünyana, kızgın güneş gibi abandık... Zor!!!... Bu işe şans vermez, senin aklın; Yalandan da olsa, Başkasına çarpmaz kalbin... |