ÇOCUKLUĞUMUN ŞEHRİ - 1
-Paslanmış Şiirler-
Çocukluğumun şehri... Van Gölü kıyılarında kurulmuştu. Sonra bir depremle Van Gölü yükselince, Sular altında kalmış, Yeniden kurulmuştu... Çocukluğumun şehrinde... Bütün evler kerpiçtendi. Tek-tüktü şehrimin iki katlı evleri... Daracık sokaklarından Kağnı arabaları ancak geçerdi. Yolları kışın çamurdan, Yazın tozdan geçilmezdi. AT KALESİ, PIR, GÖZÜMAN oynardık sokaklarında, Saatlerce koşturur kazanmak için uğraşırdık oyunları, Oyun oynarken yerlere düşerdik kimi zaman, Kanardı dizlerimiz, Yırtılırdı lastik ayakkabılarımız, Ama yine de zevk verirdi bize oyunlarımız. Arkadaştık bütün çocuklarla, Sen, ben yoktu Kavga da etsek barışırdık o gün. Doymazdık akşamlara kadar süren bu oyunlara Akşamları da TURA, TIP, KUPA oynardık. Çocukluğumun şehrinde... Yırcılar gelirdi toylarımıza. Sevda, ayrılık, hasret üzerine türküler okurlardı. Biri söylerken diğerleri tekrar ederdi. "HA ÇİNİMİ TOR KESTİ GELİN HA BURAYI SEL BASTI GELİN" Hayran hayran dinlerdik onları, Oyunlarından ayırmazdık gözlerimizi, SERÇE, DOKUZLU, KOÇÇERİ, TEMİRAĞA, Kız erkek herkes gelirdi bir araya. Kırılırdı beller, Sallanırdı altlarında yer, Saatlerce sürerdi bu oyunlar. İnlerdi oyuncuların sesinden her yer, Her taraftan insanlar gelirdi, Oyun oynandıkça çıkardı türküler bir bir ortaya. Selahattin KOŞAR |
Kaleminize saglik.
Selamlar...