AŞK ÇÖPLÜĞÜ
İçimde ki yıllar boyunca
Büyüttüğüm duygularım Bir sır olup kaybuluyorlar Nedenini bile bilmediğim Saçmalıklarım yüzünden Bazen şöyle bir kenarıya Sessiz sakin oturuyorum Çevremdeki yaşananları İzliyorum da insanlarımız Derin bir çıkmazlardalar Adeta bütün açık kapılar Yüzlerine kapanırcasına Suratlarında hüsranlarla Mutlu olmaya çalışıyorlar Acılarını kimse bilmeden Öylesine zor durumdalar Öylesine kaybolmuşlar ki Kaybettikleri benliklerini Kendi kişiliklerini arıyorlar Bir yanlızlık karmaşasında Adeta bir aşk çöplüğüne Dönmüşcesine yaşıyorlar Kalpleri bile isyan ediyor Bu içlerinde büyüttükleri Akıl almaz aşk çöplüğüne. Ufuk GÜNEY |