sancıyla büyüyen bir özlemin derinliklerine
denizin dalgaları hüzün taşıyorlar durmadan
kırmızı ağlarken yoruluyorum düşünmekten
kaybolmuş bir zamanın anıtlarını arıyorum
yoksun işte yüreğimdeki hatıralarla öksüzüm

özlemine sığındığım gecelerde uzak evlerdeyim
duvarlara adını işliyor yalnızlığımı didikliyorum
gecenin saçaklarına takılıyor seninle şu bedenim
fısıltının ormanlarında seni soruyor bulamıyorum
yoksun işte sevdanın kanını denizlere tükürüyorum

gelebilme ihtimallerinin tedavülsüz kayıtlarında
olup olmadık yerde sen geliyorsun aklıma fikrime
bir deniz iken yol aldığım korsanları yitik sularda
gümüşleri saklı ormanlarda kalıntılarını arıyorum
yoksun işte şarkılarla dost onlarla bile güçsüzüm

bir kar tanesince inmeyi beklerim gecelerde üstüne
sabun misali avucumdan kayan zamana aldırmayarak
umut pazarlarında yüreğini arıyorum yolunda sürünerek
şimdi yoksun göğsümdeki bu hançerle yaşayamıyorum
uykusuz gözlerimdeki tutkunun perdesini çekemiyorum

düş gülü yetiştirmişim seni sevdikçe özlem bahçemde
ipsiz uçurtmaların peşinden türkülerle aradım ben seni
çok denedim sensiz ölmeyi gözlerinde kurşunlanmayı
şimdi yoksun haberin olmasa da hatıralarını okşuyorum
baharların erken bittiği bu koca kentte sensiz ömürsüzüm

Selahattin Yetgin