Bir Arap atasözü : ” ..Hayat,iki bölümlüdür,
geçmişimiz rüyadır da,gelecegimiz dilektir..”
—————————————–
Nekadar yaşarsan yaşa,insanoğlu ölümlüdür..
Benim hayatım da, aynen böyle iki bölümlüdür ..

İlk bölümde,zor yaşanmış,tam yirmiyedi yıl vardı…
Ekmek vesikaylaydı da,hanelerde uyuz vardı !…

Şeker,gazyağı yoktu da; dizboyu fakirlik vardı…
Bohça-bohça yırtık çorap,yamalı pantolon vardı…

Kırkikide babam ölmüş.!.Serimde öksüzlük vardı !.
Üç abla ve beş ağabey,üç tane dul anne vardı..

Henüz on yaşında iken,babamın ölümü vardı !..
Ondört yaşımda başlayan yatılı bir okul vardı…

Buz gibi yatakhanede.!.titreşen çocuklar vardı !.
Kıtkanaat harçlıklarla yaşanmış bir dört yıl vardı…

“..Başkadır İLK SEVGİ..”,bir İLK GÖZAĞRISI vardı…
At sırtında,üç gün süren,çoook uzakta bir Köy vardı…

Harabe ilkokulunda perişan çocuklar vardı !..
Eksi otuz derecede,Vatanî Görevim vardı…

Buzda kayıp,sakatlanan ,mürtedilmiş TAVŞAN vardı !!.. (*)
Çok gerilerde ,küllenmiş..unutulmuş bir AŞK vardı !..

Ve bu AŞK’tan,yaralanmış,boynu bükük bir KIZ vardı !…
Tek dayanağım ANNEM’di..O’nda şefkat,sevgi vardı…

O’nun ölümüyle,bende,bambaşka bir ACI vardı !…
[ bİRİNCİ BÖLÜM SONUDUR ]
----Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK./