Baharı beklerkenkapımı çalan yalnızlığımı alıp çıkıyorum yaprakları dökülmüş ağaçların denize bakan yüzlerine düşüyor gözlerim hiç tanımadığım ağaçlara rastladım poyrazı bilen lodosa karşı güçsüz akşam güneşlerinde hüzünlü dudaklarda susan şarkılar gibi baharını özlüyor her biri denize yakın geziyorum sararmış solgun kuru bahçelere gök kuşlarının müjdesini veriyorum bu kış vurmayacak ağaçlar üşümeyecek yeşil yeşil açacak mavi mavi gülecek bahar çabuk gelecek .. mustafa kaya 24.02.2007 / çengelköy |