Beni Birde Baharda GörünSokaklar kımıldıyor gözbebeklerinin yolculuğunda Şiirler yalpalıyor doğum sancısını unutmuş kadınlarda Ne kadar çok zoruma gidiyor bir bilsen Sevgisizliği öpen tutkuların ruhumu bıçaklaması Gömülmekle bitmeyecek biliyorum Terzinin etimi yüzmesiyle dikileceğim toprağa Bir sonbahar daha var çıplaklığa Mavisizliğe İkimize Krizantemlerimizi okşamayacak Uykularımızın bir bölümü hiçbir zaman Uçuruma koşan şafak cıvıltılarında O son bakışa müptela uyanmak kan ter ilişkisinde Anlatılmayacak bir romanın yankıya yazılması kadar gerçekleşecek Geçmişte Filizleneceğiz suyun yüzeyine İki dudak arasındaki fısıltı mıydı aşk sorusu sual olacak sağ yanımızdan Belki de yüzyıllarca Gökkuşaklarının yası bile tutulmayacak Gri bir atmosfere hapsolmuş sokak dilencileri Tüm bozukluklardan vazgeçecek asilce yeni bir düzen sessizce ikimize bahar gibi … |
ama doğum da ortaklaşa gerçekleşen bir mucizesi iken yaşamın,
kadın gibi değil de kadınlarda demişken şiirin konuşanı
bilemedim ki ne desem şair.
O ikinci mısrada aklı asılı bırakıp,
sonrasına tarafsız bakamadım galiba ben.
Ama sancı, dokuz doğurtacak türdendi,
onu hissettim yine de...
Bahar ola hayrola demek lazım o halde.
Kaleminize saygım ve tebriklerimle.
Anlatım, okuru sürükleyen,
söz, fikri harekete geçiren iddialı söylemlerle doluydu, mısralarda.
Beğeniyle okudum.