BEN AŞKA SÖZ VERDİM
Yarım bir şarkı gibi aklıma düştün
Nağmesi notası hasret-i zehir Bakışımın titreyen ferine düştün Hüzün değdi kirpiğime ağladı şehir... Yokluğuna yol aldıkça gözlerim Ayrılığın sağnağında ıslandı özlemim Bir bilsen kaç kalemi ağlattı ,kaç şiiri yaktı Adına değen sözlerim... Sen ki su gibi hava gibi hayattın bana Hasrettin Özlemdin Canda ebeddin Nasıl kıydın bize,bizi tükettin? Yüreğimin üzerine basa basa Bir aşkı şubata bırakıp gittin... Şimdi nasıl yaşarım yokluğuna tutunarak? Yıllara bölüp hasretini takvimlerden çıkararak? Gözümdeki yaşın adıyken sevdan Bir gün olsun ağlamadı beni gözlerin Sesin değdikçe sesime aşka göçerdim Savrulurdum senin eylül kokan yelinde Üşütse de ellerin, Her mevsim yazdın kalbimin sırılsıklam iklimlerinde... Gitsen de bitmedin bende Bir dilim sana muhtaç yanımsın hâlâ İçimde adım adım yürüdün Belki de ayrılığın adı sana yürümekti Ölümdü hasretin yokluğun kıyametti Ve hala solumda saklı durur, sabrıma gömdüğüm acın Yıkar ruhumu yalnızlığa, derinden ve merhametsiz Gecelerim kadar uykusuz Gündüzlerim kadar renksiz... Aklımdan çıkardım aklımı Seni çıkaramadım Gittiğin günden beri Yüzümde sarhoş bir sancı Ne yapsam ,ne etsem dinmiyor sensiz... Dünlerimi soldursa da ayrılığın kokusu Çekip gittiğin yollara inat Dermansız bir bekleyişle gözlüyor bugünüm seni Tüketip yok etse de yokluğunun kâbusu Sırtımdan vuran yıllara inat Eksiltmedi yine de içimdeki seni Yüreğimi yakıp ,ömrüme eş olsa da hasretin Ben aşka söz verdim sevgili Bir gün olsun unutmadım, soluksuz sevdim seni... Ben aşka söz verdim sevgili... 14 HAZİRAN 2012 02.28 ARZU KARADOĞAN |
ama kader vardı
işte
olmadı
olmadı mı
olmuyor nedense