Ayrıldık Ve Ayrıldım
Dudakların ’hoşçakal’ dedi,
Sen değil. Tüm çatlaklığıyla, Kuru derilerini batırarak kulaklarıma.. İlk kez o zaman kanadım ben, Kırmızı olmadan; Eksik, Soğuk, Ve renksiz.. Boyası, badanası dökülen eski binalar gibi, Solmaya başlayan çiçekler gibi Ya da koparılan, Geriye sadece çirkin dikenleri kalan.. Ayakların gitti sonra, Sen değil. Kalbime basa basa, Eze eze o et parçasını. Topukları kanlı bir şekilde olsa da, Seni zarar vermeden çıkartarak içinden, Ustalıkla, Yanında götürerek sonra.. Ayrıldık.. Ve ayrıldım.. Ortadan ikiye, En büyük parçayı her zaman ki gibi; Sen aldın yine.. Ahmet Kastancı |
güzeldi ....
yüreğinize sağlık...