Üşüyen HüznümdürKuru dallar çiçek dökümünden sonra Açmış kollarını Taşıyabildiğince kara Üşüten bir soğuk Hüzünle iç içe birlikte Kararsız bir salıncak gibi Sallanır durur Yollar çocukları taşır Kahırlı ve ürkek Çamurlu göğsünde Scacık bir gülümseyiş İs ve duman içinde çağırır akşamı Barındırır koynunda kış günlerini Ve yeniden doğar tepelerin ardından Karlı dağları yalar İner düze güneş İhtiyar yüzler gülümser Isınınca eller Üşüyen şimdi şehirdir Üşür şehirler Gülümser o an tüm yitik sevgilerimiz Özlemini çektiğimiz küçücük evlerde Kargalara taş atar çocuklar Çığlık çığlığa sarı bahçelerde Az yaşanmış bir ilkyazdan, Anılarla düşler arasında ömür sürer adam Çarmıha gerili düşüncelerin ipini keser Hüzün yürür gençliğinin özünden. Selahattin Yetgin |
tebrikler