ÖZÜR
Düşünmeyin kaba, zalim olduğumu da
Yalnız yürüdüğümden vadilerde ve koruda Ormanın tanrısına gidiyorum Sözlerini alıp getirmeye insanlara Tembelliğime yormayın bakıp da Kollarımı büküp oturmama, çay kenarında Gökyüzünde yüzen her bulut Bir mektup olur kitabımda İşgüzarlar zümresi, azarlamayın beni Görüp de, getirdiğim aylak çiçekleri Elimdeki her yıldız çiçeğinin Evine giderken düşüncelerdir yükleri Hiç var olmadı aslında gizem Lakin budur, ancak çiçeklerde gösterilen Tarihin gizi de olmadı asla Kuşlardır bahçe köşklerinde dillendiren Senin tarlanda ilk hasat derlenir Eve doğru öküzler güçlenir Ve ikinci mahsül gelir de Bir şarkıdan devşirdiğimi verir |