SENSİZLİĞİN İSYANIBu kaçıncı sensizlik yaşadığım uzak iklimlerde Bu kaçıncı sensizlik yaşadığım yalnızlığın koynunda Üzgün gözlerim bekler gecenin çaresizliğinde Her gece titrek perdeler arasında... Ümitsiz bir sevdanın düşmüşüm peşine Vakit geç, daha yeni uyandım uykudan Gözyaşlarım kirpiklerimin hapsinde Yüreğimde düğümlenmiş hıçkırıklar... Bittim, tükendim artık sensizliğin boşluğunda Yokluğun ölümmüş meğer bu sevdanın sonunda Şimdi göç etme zamanıdır sarardı yapraklar Dibine kadar yaşıyorum bu sonbaharıda... Acılarımın gölgesinde bıraktım yalnızlığı Karanlığın kollarına attım yitik sevdaları Düşlerden uzak kırılgan bir hayatın Sonsuz gidişlerinde darağacındayım... |