SESSİZLİK
Düşlermi sürükler insanı sonsuza ? Yoksa aşkın yas kokan dumanımı.
Bilinmezler sokağının yokluk numarası Bulunmazlar binasının tam ortası. Tam yaklaşırsın yok olur birden Ne bir nefes ılıklığı nede bir ses Bu dünyamdaki karanlık sokakların. Döşek batarya insana diken gibi. Dönemezsin ne sağa nede sola İniltiler başlar ağlama,ardı sıra hıçkırma Olmasın hayatım dersin bu boş odada. Fayda etmediğini görürsün sözlerin Gözün kapıda kulağında tıkırtı dinlersin Acaba bana doğrumu dersin kösele takları Edemez olursun bir vakit sabahları Ama,fakat,lakin dolu sözlerin başlar Gözlerinden dökülen sitemkar yaşlar Unutup giderse eğer dost sandığın arkadaşlar Sığındığın mekan olur o soğuk mermer taşlar.... OZAN İBRAHİM |