4
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
2357
Okunma
Ben seni hep, hasta olduğum zamanlarda hatırladım, sense, ne zaman güzel bir şey yaşasan, benim eksikliğim yara oldu içinde. Birikti yaraların, yaşlanmak bu yüzden, biliyorum. Ben de, sakladım, Enkara’da hiç hasta olmadım, çok kızdım benim hastalığımı sana haber verenlere.
Ama bu merhem değil. Hani, demiştin ya, "Bunca uğraş,bunca emek, ayrılık için miydi, oğlum! En küçük bir sevinç duyamadım üniversiteyi kazandığına..." Onca duadan ve fedakarlıktan sonra...
Anne, güzel bir şairin dediği gibi, hayat, "Geniş coğrafyalara yayılmadan yaşanmıyor" Affet beni!
- Aynur Engindeniz, " Öyle Yapma"
Annem,
Çok şey söylenmiş aslında,
Sana dair,
Ama hiç yetmemiş,
Hiç bitmemiş,
Hiç biri yetişmemiş,
Senin anneliğini tasvire.
Sen yine hasretsin,
Sen yine özlemsin,
Sen yine, sevgisin, cennetsin, aşksın.
Sevmeye ve sevilmeye en layık olansın.
Senden her ayrıldığımda,
Acımasız bir Pazartesi uğruna,
Gri bir Pazar gününde,
Dalımdan kopan, bir yapraktı,
Miskin bir Eylül rüzgarında.
Acımasızdım çünkü,
Ama her çekip gittğimde ben,
Bir haftasonu yaşında olan,
Yapraklarının bütününü döktün sen,
Sana hep kıştı ayrılık
Şefkattin çünkü.
Ben hep eksildim,
Ama, sen hep bittin,
Söylesene, nasıl dayandın!
Nasıl acıttı yüreğimi, bir bilsen,
Tazecik yaprakların aşağı doğru süzülmesi,
Senin çileli gözlerinden!
Anne,
Sevilmeye layık olan sensin,
Tek sen...
11.06.2012
T.A.
5.0
100% (5)
Cevap Yaz