Benim Babam Bir Demirci
Öyle tiz bir ses çıkardı ki,
Çekici her indirdiğinde demir parçasının üzerine, Hep kocaman açarak bakardım gözlerimi, O çekici nasıl olup da her seferinde aynı noktaya vurabildiğine, Ve hep senin gibi olmak istemiştim, Senin kocaman olduğun yaşlarımda. Demir parçaları, güçlü kollarında şekillendi hep, İrade sendin, güç sen, kuvvet sen. Ben de yaşlandım, Ama yaş, sana yakışmıyor, Sen yapma, Koca bir çelik parçasının, Yüksek ısıda eriyip akması gibi geliyor, Senin ağlaman, Omzumdan aşağıya, Sırtıma damlıyor sonra, Acıtıyor, Yapma... Babam, uğruma ağlayan tek erkek, Galiba bu,babalık demek. |
İnsanın tüylerini diken diken eden, akıcı, duygulu, düşünderen çok hoş bir serbest nazımdı..
Takdirlerimi bırakıyorum efendim, çokça...