GÖNÜL
-Paslanmış Şiirler-
Yetmez mi çektirdin bunca cefayı Yaptın binamızı virane gönül Bazen dağa sürdün bazen çöllere Gezdim diyar diyar divane gönül Daha taze idim bozdun bağımı Bana zehir ettin gençlik çağımı Geldin yavaş yavaş ördün ağını Oldum etrafında pervane gönül Arı çiçek çiçek gezer dolaşır Gün boyu bal yapar kovana taşır Gül olan bahçeye bülbül yakışır Savurdun bahçemi narına gönül Şirin’in uğruna dağları deldin Mecnun’u yandırıp çöllere saldın Emrah’ı gurbete götürüp geldin Düşürdün kalbimi hicrana gönül Uzattım tutmadın boştadır elim Konuşmuyor küsmüş lâl olmuş dilim Tez büktün boynumu kırılmış belim Durdum eli bağlı divana gönül Selahattin KOŞAR |
Çileyi derdi çektiren acıyı çektiren
Ancak sevgiyi tatıranda gönüldür
Aşkı yaşatanda
Yüreğinin sesi daim olsun diliyorum