Gönül tokluğuna çalışırken kalbinde,
Hiç insanım kalmamış benim de.
Çalışmışım, çabalamışım sende,
Ve tüm çabamı harcamışım sana, bize.

Biraz da paslanmışım.
Yazamıyorum, örselenmiş kalemim.
Hayata sıkışmışım.
Gel desem gelmezsin, “kal” dediğimde gittiğini bilirim.

Hayat değil yalnızca sıkıştığım.
Ben sen de, seninle sarpa sarmışım.
Sarp yollarında yalnız kalmışım.
Şaşırmamak lazım, ben senin aşkınla yanmışım.

Büyük yangınlar olur ya.
İşte, bir yangın var içimde senden kalma.
Aramıza giren yok, beni yakan havayla.
Büyüdükçe büyüyor alevler, korkum yok ölümden yana.


Derin bir düşünce halindeyim.
Sormaya ne hacet sensin tek düşünebildiğim.
Ben hala sendeyim, seninle olmak derdindeyim.
Sen gitmenin, kurtulmanın peşindesin.

Sev demiştim usulca gönlüme.
Gönlüm saydırdı, gelmişime geçmişime.
Umursamadım, tek yaptığım buydu sadece.
Ama değmeyeceğini anlamış benden önce.

Aysun ÖZER