HEP SENİ DÜŞÜNÜRÜM
Ne zaman ki üşüse, ayaz kesse sol yanım
Adını aşkla anıp, hep seni düşünürüm Sen benim tek gerçeğim, sanki özge vatanım Kutsal ateşle yanıp , hep seni düşünürüm - Geceye bayrak açsam gönderim sen olursun Bu sevda kavgasında önderim sen olursun Yokluğunu görürsem kederim sen olursun Her gün böyle uslanıp, hep seni düşünürüm - Bir sevdaya can vermek bilirim ki çok emek Elbet yetmez bilirim hep seni sevdim demek Yaşamın tek anlamı birlikte gülümsemek Yokluğuna hırslanıp, hep seni düşünürüm - Karanlığı yırtarsak başımız arşa değer Seni böyle çok sevmek, ömür gibiymiş meğer Vuslat pınarlarında sensiz kalırsam eğer Gözyaşıyla ıslanıp, hep seni düşünürüm - Düşündükçe can bulur yüreğimde bu duygu Tutmuşsan Dostelimi, orda kalır mı kaygı? Güvenilmek isterim her aşkın özü saygı Sensizlikten usanıp, hep seni düşünürüm |
Vatan deyince, memleket, memleket deyince
köylerin tozlu dumanlı yolları geliyor aklıma.
Eş anlamlı kelimeler de olsa her biri ne kadar farklı çağrışım yapıyor kimi zaman, böyle.
Kurduna, kuşuna, toprağına tozuna, diyor sonra insan.
Sevgili...
Yâr.
O'nun da nazına, küsünü, kaprsine
cefasına.... desem mi usta?
Neyse, şiir demiş zaten "kurban olurum" diye.
Ben paylaşıp, susayım iyisi mi :)
Tebriklerim ve saygımla Bahri Bey.
Beğeniyle okudum.