-Quo Vadis?
-Kendimi bulmağa...


Ellerinde şaraplar tutuşuyor
Mecnunsun Leylanı arıyorsun hep diplenen kadehte
İğreti gülücükler kondurup dudaklarına peşpeşe
Laleliden İzmire selamlar veriyorsun.

Yaşantını geçmişte unutmuşsun aranışın bu yüzden
Seni kaç kez kayıp bürolarına kendini sorarken yakalıyorum
Paris-İstanbul trenine kaçak binerken
Beyrutun esrar tekkelerinde sızarken yakalıyorum.

Şimdi ağlarsın, herkeslerden başkaca ağlarsın İzmirlere
Gerçi kimseler görmedi, o bile görmedi gözlerinin yaşını
Ama ağlamak yanakları ıslatarak olmazki sade
Bunu bir ben anladım, Tanrı daha anlamadı.

Yeter diyorum dinle beni, bu sokak çıkmaz sokak
Bir elinde kadehin konuşuyor bir elinde kanlı bıçak
Dinlemeden yürüyorsun sendeleye sendeleye
Bırakıyorum artık peşini,var git nereye istersen
’Haydar Haydar günah senin bana ne’

Bana gelince: Ben yaşanmadan eskiyen dünlere küfür okuyorum
Beşik yıllarıma üç sıra,çocuk yıllarıma altı
Bugüne dokuz sıra okuyorum gelecekte bütün umudum
Çünkü geçmiş geçmiş değil yaşanmış olmalıydı.

Ne yapmam gerekti bilmiyordum tutunacak dalım yoktu
Kırsam bütün zincirleri açıkta kalırdım
Belki diyordum bir sabah güneş belki böler uykumu
Ben o zamanlar Düzce’de küçümen bir kızcağızdım.

Şimdi çığlar gibi büyüyen hıncımı alıyorum bilin
Gözlerim faili meçhul cinayetler işliyor
Kanlı cesetler çiğniyorum mola vermeksizin
Tolga durup durup sadistliğimi söylüyor.

Sahi hangi çağda hakkı verilmişti Sezarın
Altmışyedi ilimizde beni sevenler varsa
Bana ah edenler,yalvaranlar varsa
Ve ben sevemiyorsam kimseyi kendimden özge
’Haydar Haydar günah benim sana ne’

Lütfü kantinde Rodinin Düşünen Adamı
Bilmiyor oysa ki düşünmek yasak
Kendini nerde kaybetmişti bir bilse
Bir bilse sanıyor ki hemen bulacak

Çinkoyu eriten şarapları Yorgonun derdini eritmiyor
Süheylayı her gördüğünde çoğalıyor özlemi
Beş yıl önce kaybetmişti kendini hiç değilse bunu biliyor
Dön beş yıl önceye bul kendini diyorum hayır diyor gözleri.

Ne denli yakınsa aradıkları - bakışları o denli donuk
Herkes kendini bir başkası sanıyor
Hepsinde bir tedirgin soluk
Unutmuşlar - hiçbiri kimliğini bilmiyor.

Neden mi diyorlar koşmamız şaraplara / bulmak
Bulmak kendimizi çizginin ötesinde
Dört yol ağzındalar ama ne var ki yollar salkım saçak
Bulurlar mı bilmem bir adım yürüyüşe iki mola vermekle
Bulamazlarsa bile Haydar Haydar günah onların kime ne?