BİR ÖLÜMSÜZ YALNIZLIĞA
Islanır bir orman yağmurunda şimdi uzak
O bir suskun mavide ışıyan ilk sevimiz. Kalacak tüm karanlığıma karşın belki tek Yalnız seni uyuduğum şu ılık gece. İlk soluğunca evrenin bir serinlik Serpilir yirmi çağlar ötesinden çölümüze Kaç ölümler aştık da vardık ancak işte Bir ölümsüz yalnızlığa şimdi otağ kurduğumuz. |