isimsiz kişinin şiiri.
yaptığım hiç bir devrim
e gözlerinin rengini vermedim ve ne zaman mapus düş se payıma ben seni özlerdim peki ne zaman bizde yürüyeceğiz kaldırımlarda ama vurulmadan ve kanamadan kalp bil ki ayağın takılsa ben düşerim kalbimi kazısalar altından sen çıkardın ki buna izin vermedim susmak yiğitlik mi bilmem ama ne zaman sussam otobüsler durmaz dı duraklarda belimde silah yoktu gerekte yoktu -sen kızardın kalbimde başkası da yoktu/n en arkadaydım bir otobüsün cesaretim de yoktu mektup yazıpta kitabına koymaya işkence ile konuşmazdım hepsi biliyordu yollarına mayın koyarlar diye korkuyordum haberin yoktu hızlıca kaçıyordum dikkatlice adın bende gizliydi sevgin defterimde necip fazıl okuduğumdan beri kalbim sağdan atardı içinde şiirler ve sen ne zaman kırıldı ki o asa ve kaçamadım sulardan eridim işte o gün papatya ekmeliydin gözgöze gelemesekte yağmur ol ve binlerce kristal sonra yat ve beni de yanına al.. |